به گزارش خبرآنلاین، به نقل از شهرسخت‌افزار، طبق تحلیل شرکتAlinea Analytics ، ولو امسال قرار است ده‌ها میلیارد دلار درآمد داشته باشد و این مبلغ به ازای هر نفر از کارکنان آن چیزی حدود ۵۰ میلیون دلار (حدود ۵ هزار میلیارد تومان) برآورد شده است.

بر اساس گزارش منتشر شده، پلتفرم استیم توانسته در سال ۲۰۲۵ حدود ۱۶.۲ میلیارد دلار درآمد داشته باشد و پیش‌بینی می‌شود این عدد تا پایان سال به ۱۷ تا ۱۸ میلیارد دلار برسد. شرکت Valve در این میان حدود ۳۵۰ نفر کارمند دارد و طبق برآورد Alinea Analytics؛ با این تعداد کم کارکنان، این شرکت به شکل فوق‌العاده‌ای کارآمد عمل می‌کند.

این بازدهی اقتصادی بالا دلایل مهمی دارد: اول اینکه شرکت Valve یک شرکت خصوصی است که تحت فشار سهام‌داران عمومی قرار ندارد، دوم اینکه مدیریت آن ساختاری «تخت» دارد (بدون سلسله‌مراتب مدیریتی سنگین) و در نهایت تمرکزش روی پلتفرم دیجیتال استیم است که با هر فروش بازی، محتوای دانلودی یا تراکنش درون‌سایت سود می‌برد. این ترکیب باعث شده شرکت Valve بتواند هزینه‌ها را پایین نگه دارد و از مقیاس پلتفرم استراتژیک خود بهره‌برداری کند.

از طرف دیگر، شرکت Valve در میان شرکت‌های بزرگ فناوری، در این معیار «درآمد به ازای هر کارمند» از گوگل، آمازون و مایکروسافت به میزان قابل توجهی پیشی گرفته است. این موضوع یک نقل قول قدیمی‌تر از یکی کارمندان جدید ولو را نیز به یاد می‌آورد که گفته بود: سودآوری ما به ازای هر کارمند بالاتر از گوگل، آمازون و مایکروسافت است و ما باور داریم که باید بیشترین مقدار ممکن از آن را به خود کارمندان برگردانیم.

یکی از نکات جالب در این مدل کاری شرکت Valve، استقلال مالی و ساختار مدیریت آن است. چون ولو به صورت خصوصی فعالیت می‌کند، نیازی به گزارش‌دهی عمومی یا فشار کوتاه‌مدت از سمت سرمایه‌گذاران ندارد. چنین فضای آزادی به تیم اجازه می‌دهد که روی نوآوری، پروژه‌های بزرگ و بلندمدت مثل استیم دِک یا سخت‌افزارهای دیگر تمرکز کند بدون اینکه ساختار کارمندی‌اش نیاز به رشد چشم‌گیری داشته باشد.

همچنین، علی‌رغم اینکه چنین درآمد بالایی وجود دارد، گزارش‌های رویترز و سایر تحلیل‌گران نشان می‌دهد که شرکت Valveدستمزدهای بسیار رقابتی نیز می‌پردازد. متوسط هزینه حقوق سالانه شرکت Valve برای هر کارمند در برخی تخمین‌ها حدود ۱.۳ میلیون دلار در سال است که نشان‌دهنده ترکیب منحصر به‌فرد از سودآوری بالا و سرمایه‌گذاری روی نیروی انسانی است.

۵۸۵۸

به گزارش خبرآنلاین، فینگر مانکی که با نام علمی پیگمی مارموسِت (Pygmy Marmoset) شناخته می‌شود در جنگل‌های بارانی آمازون زندگی می‌کند و دو گونه اصلی دارد. این دو گونه شامل مارموسِت شمالی با نام Cebuella pygmaea و مارموسِت شرقی با نام Cebuella niveiventris هستند. زیستگاه آن‌ها در برزیل و بخش‌هایی از پرو، بولیوی، کلمبیا و اکوادور قرار دارد و بیشتر در جنگل‌های نزدیک رودخانه‌ها دیده می‌شوند. این حیوان در بخش‌های پایینی جنگل یا همان لایه زیرین حرکت می‌کند و پوشش انبوه محیط به آن کمک می‌کند از شکارچیان دور بماند.

به نقل از یک‌پزشک، فینگر مانکی‌ها بسیار اجتماعی هستند و از انواع صداهای کوتاه و تیز برای ارتباط با اعضای گروه استفاده می‌کنند. این رفتار آوایی به آن‌ها کمک می‌کند در میان شاخه‌های فشرده جنگل همدیگر را پیدا کنند. اندازه کوچک بدن شرایطی ایجاد کرده که این حیوان نیاز به پوشش گیاهی متراکم داشته باشد تا بتواند حرکت کند. زندگی گروهی نیز نقش مهمی در بقای این گونه دارد و معمولاً خانواده‌هایی تا حدود ۹ عضو تشکیل می‌شود.

اندازه، ظاهر و تغذیه فینگر مانکی

اندازه فینگر مانکی بسیار کوچک است و طول بدن آن بین ۱۲ تا ۱۶ سانتی‌متر قرار دارد و وزن معمول آن تنها ۸۵ تا ۱۴۰ گرم است. این مقدار وزن تقریباً با یک قالب استاندارد کره برابر است و همین موضوع باعث شده نام فینگر مانکی یا میمون انگشتی برای آن رایج شود. رنگ بدن به صورت قهوه‌ای نارنجی و با الگوی نواری یا آگوتی (Agouti) دیده می‌شود و دم این حیوان از طول بدن بزرگ‌تر است و نقش تعادل‌دهنده دارد. تغذیه این حیوان بیشتر از شیره درختان و صمغ گیاهی تشکیل می‌شود و دندان‌های آن برای سوراخ کردن تنه درخت سازگار شده‌اند. این توانایی یک مهارت تخصصی در جنس Cebuella است و باعث شده در منابع غذایی ثابت باقی بماند. در کنار شیره گیاهی، حشرات کوچک و میوه‌های جنگلی نیز مصرف می‌شوند و این تنوع غذایی برای چنین اندازه‌ای مناسب است.

شکارچیان طبیعی این گونه شامل عقاب‌ها، مارها و برخی پستانداران هستند که به دلیل جثه کوچک می‌توانند آن را هدف قرار دهند. فینگر مانکی‌ها برای کاهش خطر حمله به صورت گروهی در جنگل زندگی می‌کنند و با همکاری همدیگر محیط را بررسی می‌کنند.

چرخه زندگی فینگر مانکی با رشد سریع نوزاد آغاز می‌شود و معمولاً بچه‌ها تا سه ماهگی به تدریج از شیر گرفته می‌شوند. با وجود این روند، نوزادان تقریباً دو سال در کنار خانواده می‌مانند و رفتارهای اجتماعی را تمرین می‌کنند. دوره بارداری حدود چهار و نیم ماه است و معمولاً زایمان به شکل دوقلو انجام می‌شود.

مسئولیت نگهداری نوزاد فقط بر عهده مادر نیست و پدر و خواهر و برادرهای بزرگ‌تر نیز کمک می‌کنند و بچه‌ها اغلب روی پشت والدین حمل می‌شوند. در مورد وضعیت حفاظتی، هر دو گونه فینگر مانکی در فهرست آسیب‌پذیر اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت قرار دارند و این وضعیت نشان می‌دهد خطر کاهش جمعیت جدی است.

گونه شمالی حتی کاهش جمعیت چشمگیری داشته و حدود ۳۰ درصد از تعداد آن در سه نسل اخیر کم شده است. جنگل‌زدایی برای استخراج نفت، معدن و گسترش مزارع نخل روغنی از مهم‌ترین تهدیدها به شمار می‌رود. تجارت غیرقانونی حیوانات نیز فشار زیادی ایجاد کرده و بسیاری از نوزادان برای فروش قاچاق گرفته می‌شوند. این روندها ادامه حیات چنین گونه کوچکی را سخت کرده و نیاز به برنامه‌های حفاظتی پایدار دارد.

۵۸۵۸

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و براساس گزارش گجت‌نیوز، بسیاری از رانندگان با مشاهده کاهش سطح روغن خودرو، نگران روغن سوزی یا تبخیر آن می‌شوند. با این حال، در بیشتر موارد، کاهش روغن به عوامل تبخیر روغن مربوط نمی‌شود و دلایل دیگری دارد.

تبخیر روغن موتور: چه زمانی نگران‌کننده است؟

تبخیر روغن موتور پدیده‌ای است که در شرایط بسیار شدید مانند رانندگی پرفشار، دماهای بالا یا استفاده مسابقه‌ای رخ می‌دهد. روغن‌های باکیفیت و کم‌فراریت در برابر این شرایط مقاوم هستند. تبخیر قابل توجه معمولا در رانندگی عادی رخ نمی‌دهد و اگرچه می‌تواند به موتور آسیب برساند، اما روغن‌های مرغوب مانع از آن می‌شوند.

دلایل اصلی کاهش روغن موتور: از نشتی تا روغن سوزی

کاهش محسوس روغن موتور در بیشتر موارد ناشی از نشتی یا روغن سوزی است، نه تبخیر. مشکلات آب‌بندی مانند فرسودگی واشرها، رینگ‌های پیستون یا کاسه‌نمدها، باعث خروج روغن از محفظه کارتل می‌شوند.

نشتی‌های خارجی با لکه‌های روغن زیر خودرو یا بوی سوختگی قابل شناسایی هستند. نشتی‌های داخلی، ورود روغن به محفظه احتراق و سوختن آن را در پی دارند و ممکن است به تعمیرات اساسی نیاز داشته باشند. استفاده از روغن مناسب، تعویض به موقع و رفع نشتی‌ها، راهکارهای پیشگیری هستند.

۲۲۷۲۲۷

به گزارش خبرآنلاین، «وزارت منابع طبیعی و محیط زیست»(MNRE) تایلند رسماً «مرکز ارتباطات کاهش آلودگی هوا»(CAPMC) را راه‌اندازی کرده است تا تلاش‌های خود را برای مبارزه با آلودگی هوا تقویت کند.

به نقل از ایسنا، آلودگی هوا به ویژه آلودگی ذرات معلق یا PM2.5 همچنان تهدیدی جدی برای سلامت عمومی و کیفیت محیط زیست در تایلند است و رسیدگی به آن به داده‌های علمی دقیق، فناوری پیشرفته و همکاری در همه بخش‌ها نیاز دارد.

مرکز ارتباطات کاهش آلودگی هوا که به صورت شبانه‌روزی فعالیت دارد، از طریق اپلیکیشن دولتی «Air4Thai»، کیفیت هوا را به صورت لحظه‌ای ردیابی می‌کند، از داده‌های ماهواره‌ای برای پیش‌بینی ‌هوای هفت روز هفته و شناسایی منابع آلودگی مانند آتش‌سوزی‌های کشاورزی بهره می‌برد و از طریق فناوری پخش سلولی و فرستادن پیامک، هشدارهای عمومی فوری را صادر می‌کند.

«سوچارت چومکلین»(Suchart Chomklin) وزیر منابع طبیعی و محیط زیست تایلند که در جریان افتتاح مرکز ارتباطات کاهش آلودگی هوا گفت که این مرکز، داده‌های چندین سازمان دولتی و شرکای بخش خصوصی را ادغام خواهد کرد تا به‌روزرسانی‌های دقیق را از کیفیت هوا و پیش‌بینی ‌هوای هفت روز هفته در اختیار عموم قرار دهد.

این ابتکار نشان‌دهنده‌ تلاش دولت تایلند برای استفاده از فناوری‌های دیجیتال یکپارچه و همکاری بین‌بخشی برای بهبود مدیریت کیفیت هوا و آگاه‌سازی جوامع است. این برنامه به گونه‌ای طراحی شده است تا به واسطه مقابله با آلودگی شدید PM2.5 که اغلب در طول ظهور جبهه‌های هوای سرد و هوای ساکن از نوامبر تا ژانویه بدتر می‌شود، به تایلند در جلوگیری از بروز وضعیت اضطراری بهداشت عمومی کمک کند.

«چادچارت سیتیپونت»(Chadchart Sittipunt) فرماندار بانکوک، همکاری کامل شهر با مرکز جدید را تأیید کرد و افزود که مدیریت کلان‌شهر بانکوک در حال تشدید کنترل‌ها بر میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خودروها، فعالیت‌های ساختمانی و عملیات کارخانه‌هاست. این اقدامات در حال حاضر نتیجه داده‌اند؛ به طوری که سطح PM2.5 بانکوک در ماه نوامبر امسال در مقایسه با سال گذشته ۲۳ درصد کاهش یافته است.

در تلاش دیگری برای مقابله با آلودگی، اداره کنترل آلودگی «موسسه تحقیقات علم و فناوری تایلند»(TISTR) و یک شرکت خصوصی در ماه سپتامبر تفاهم‌نامه‌ای را برای توسعه یک پلتفرم مدیریت آلودگی هوا امضا کردند. این یک پلتفرم برای تحلیل داده‌های مربوط به پیش‌بینی PM2.5 است.

این سیستم از داده‌های هوای فوقانی مانند دمای معکوس و سرعت باد و همچنین داده‌های مربوط به غلظت PM۲.۵، از ایستگاه‌های نظارت بر کیفیت هوا استفاده خواهد کرد. این سیستم از یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی برای پیش‌بینی وارونگی دما و مناطق تجمع پرخطر تا هفت روز پیش بهره خواهد برد. نتایج در وب‌سایت مربوطه نمایش داده خواهند شد و هشدارهای به موقع را ارائه خواهند کرد و کارآیی مدیریت سوزاندن زباله در فضای باز را افزایش خواهند داد.

این پلتفرم، سطح PM2.5 را در سراسر کشور به صورت بلادرنگ ردیابی می‌کند و با تجزیه و تحلیل تراکم ابر و حرکت هوا، سازمان‌ها و عموم مردم را قادر می‌سازد تا شرایط را رصد کنند و به طور مؤثر واکنش نشان دهند. این سیستم از مدیریت پیشگیرانه آلودگی هوا پشتیبانی می‌کند، به محافظت از محیط زیست و سلامت عمومی می‌پردازد و داده‌هایی را برای هدایت تصمیم‌های مشخص برای پیشگیری و کاهش آلودگی ارائه می‌دهد.

«پریاپورن سوواناکت»(Priyaporn Suwannaket) مدیرکل اداره کنترل آلودگی تایلند اظهار داشت: اداره کنترل آلودگی به عنوان آژانس مسئول کنترل کیفیت هوا، نیاز به تغییر مدیریت پیشگیرانه را با استفاده از داده‌های قابل اعتماد برای پیش‌بینی مناطق پرخطر PM2.5 از پیش تشخیص می‌دهد. این امر، سازمان‌های مربوطه را قادر می‌سازد تا به سرعت و به طور مؤثر در محل آماده شوند، نظارت کنند و پاسخ دهند.

اداره کنترل آلودگی، نتایج پروژه را در سیستم «Burn Check» ادغام خواهد کرد و آن را برای مدیریت آلودگی هوا، دقیق‌تر و کاربردی‌تر خواهد ساخت. در ادامه، اداره کنترل آلودگی متعهد شده است داده‌های دقیقی را درباره منابع آلودگی به ویژه سوزاندن زباله در فضای باز ارائه دهد تا مناطق در معرض خطر تجمع PM2.5 را از پیش شناسایی کند و به تقویت اقدامات پیشگیرانه بپردازد.

یک نماینده بخش خصوصی گفت که این سیستم از داده‌های هواشناسی و سایر داده‌ها برای مدل‌سازی رویدادهای PM2.5 استفاده خواهد کرد و به یک پلتفرم جامع و مبتنی بر فناوری برای مدیریت پایدار کیفیت هوا در تایلند گسترش خواهد یافت تا هشدارهای سریع‌تر، بینش‌های عملی و پشتیبانی از تصمیمات مؤثر در سیاست‌گذاری را ارائه ‌دهد.

۵۸۵۸

انتهای پیام

فراروـ امروزه غذاهای بین‌المللی و مدرن طرفداران زیادی دارد. برخلاف گذشته که مردم جز غذاهای سنتی مانند انواع خورشت‌ها و پلوها و آبگوشت و آش میل به امتحان سایر غذاها نداشتند. در دنیای امروز با پیدایش اینترنت و گسترش فضای مجازی مردم با انواع غذاهای کشورهای مختلف دنیا آشنا شده‌اند و در برخی از رستوران‌ها نیز سرو می‌شوند.

به گزارش فرارو، پاجئون از غذاهای محبوب‌های کره‌ای است که در زمان سلسله جوسئون نوعی غذای سرخ شده اشرافی بود و با گوشت و ماهی درست می‌شد، ولی با گذشت زمان و رواج آن در میان مردم عادی، کم کم شکل این غذا تغییر کرد و مردم آن را بدون گوشت و با پیازچه تهیه می‌کردند. طبق افسانه‌های محلی کره جنوبی اگر پاجئون را در روزهای بارانی بخورید، حس چشایی که به خاطر رطوبت ضعیف شده است، تقویت می‌شود. اگر دوست دارید این غذای گیاهی و خوشمزه کره‌ای را با روشی آسان در منزل تهیه کنید، در ادامه این مطلب با طرز تهیه پاجئون همراه ما باشید.

مواد لازم برای تهیه پاجئون

• پیازچه: ۱۰ شاخه
• تخم مرغ: ۲ عدد
• آرد گندم: ۱ پیمانه
• آرد برنج: ۲ قاشق غذاخوری
• آب سرد: ۱ پیمانه
• نمک: ۱ قاشق چای‌خوری
• روغن: به میزان لازم

طرز تهیه پاجئون

برای درست کردن این غذای خوشمزه کره‌ای ابتدا آرد گندم، آرد برنج و نمک را داخل یک کاسه مناسب بریزید و آب را کم کم به آن اضافه کنید و خوب هم بزنید تا خمیری شل شود.

حالا ساقه‌های پیازچه را کمی کوتاه کنید و به صورت شاخه‌ای داخل ترکیب آرد و آب بخوابانید تا کاملا به آن آغشته شود.

در مرحله بعد کمی روغن کف ماهی تابه بریزید و پیازچه‌های آغشته به خمیر را کف ماهی تابه داخل روغن قرار بدهید و دو قاشق از مایه خمیری روی پیازچه‌ها بریزید.

۲ دقیقه بعد تخم مرغ‌ها را خوب هم بزنید و روی پیازچه‌ها بریزید و درب ماهی تابه را ببندید و حرارت را کم کنید تا یک طرف پاجئون بگیرد، سپس پاجئون را برگردانید تا سمت دیگرش هم سرخ شود.

در آخر پاجئون آماده را به صورت مکعبی برش بزنید و میل کنید، نوش جان.

پاجئون را می‌توانید با سس مخصوص خودش سرو کنید که ترکیبی از دو قاشق غذاخوری سس سویا، یک قاشق غذاخوری سرکه سیب، یک قاشق غذاخوری شکر، کمی کنجد و یک عدد پیازچه خرد شده است.

تینا مزدکی_جوایز ایگ نوبل که در سال ۱۹۹۱ تأسیس شد، نقیضه‌ای از جوایز نوبل است؛ این جوایز از «دستاوردهایی که ابتدا مردم را می‌خندانند و سپس به فکر فرو می‌برند» تقدیر می‌کنند. مراسم اهدای جوایز که بی‌پروا اغراق‌آمیز و نمایشی است، شامل اپراهای مینیاتوری، نمایش‌های علمی و سخنرانی‌های ۲۴/۷ است که در آن متخصصان باید کار خود را یک بار در ۲۴ ثانیه و بار دوم تنها در هفت کلمه توضیح دهند.

سخنرانی‌های پذیرش جایزه به ۶۰ ثانیه محدود است و همانطور که از شعار آن برمی‌آید، تحقیقات مورد تقدیر ممکن است در نگاه اول مضحک به نظر برسند، اما این به این معنا نیست که هیچ ارزش علمی نداشته باشند. در هفته‌های پس از مراسم، برندگان سخنرانی‌های عمومی رایگانی خواهند داشت که در وب‌سایت «تحقیقات نامحتمل» (Improbable Research) منتشر خواهد شد.

زیست‌شناسی

آیا گاوهایی که مانند گورخر راه راه هستند، توسط مگس گزیده نمی‌شوند؟

محققان: توموکی کوجیما، کازوتو اویشی، یاسوشی ماتسوبارا، یوکی اوچییاما، یوشیهیکو فوکوشیما، نائوتو آئوکی، سای ساتو، تاتسوکی ماسودا، جونیچی اوئدا، هیرویوکی هیروکا و کاتسوتوشی کینو

همه دامداران بر این باورند که مگس‌ها بلای جان گله‌ گاوها هستند، اصلا به همین خاطر است که دائما پاهایشان را به زمین می‌کوبند، دمشان را حرکت می‌دهند و پوستشان را منقبض می‌کنند. از نظر اقتصادی هم این امر باعث می‌شود گاوها کمتر بچرند و تغذیه کنند، برای مدت کوتاه‌تری استراحت کنند و شروع به جمع شدن در کنار هم کنند که استرس را افزایش داده و خطر آسیب به حیوانات را بالا می‌برد. و در نهایت منجر به کاهش تولید شیر در گاوهای شیری و کاهش تولید گوشت در گاوهای پرواری می‌شود.

در عین حال، گورخرها جانورانی هستند که هیچ آزاری از از مگس‌ها نمی‌بینند. دانشمندان مدت‌هاست در مورد عملکرد الگوی راه‌راه سیاه و سفید متمایز گورخر بحث کرده‌اند. آیا برای استتار است؟ گیج کردن شکارچیان؟ یا برای دفع آن مگس‌های مزاحم است؟ توموکی کوجیما و همکارانش تصمیم گرفتند فرضیه آخر را آزمایش کنند و نوارهای گورخری را روی شش گاو سیاه باردار ژاپنی در مرکز تحقیقات کشاورزی آیچی در ژاپن نقاشی کردند. آن‌ها از لاک‌های پایه آب استفاده کردند که پس از چند روز شسته می‌شد، بنابراین گاوها می‌توانستند به نوبت در سه گروه مختلف قرار گیرند: نوارهای گورخری، فقط نوارهای سیاه و بدون نوار (به عنوان گروه کنترل).

نتایج: نوارهای گورخری به طور قابل توجهی هم تعداد مگس‌های گزنده روی گاوها و هم رفتارهای دافع مگس حیوانات را در مقایسه با آن‌هایی که نوارهای سیاه داشتند یا بدون نوار بودند، کاهش داد. تنها رفتاری آن‌ها تکرار کردند، انقباض پوست بود که احتمالا به این خاطر است که نسبت به بقیه رفتارها انرژی کمتری مصرف می‌کند. اما چرا راه راه گورخری جواب می‌دهد؟ محققان می‌گویند ممکن است به مدولاسیون روشنایی یا نور قطبیده مربوط باشد که سیستم تشخیص حرکت حشرات را که برای کنترل نزدیک شدن هنگام فرود بر روی یک سطح استفاده می‌شود، گیج می‌کند. اما این موضوع جای تحقیقات بیشتری دارد.

شیمی

آیا خوردن تفلون (پلی‌تترافلوئورواتیلن) راه خوبی برای افزایش حجم غذا و در نتیجه سیری بدون افزایش محتوای کالری است؟

محققان: روتم نفتالوویچ، دانیل نفتالوویچ و فرانک گرین‌وی

نوشابه‌های رژیمی و دیگر نوشیدنی‌های بدون کالری، به لطف توسعه شیرین‌کننده‌های مصنوعی که مولکول‌هایشان توسط بدن انسان قابل متابولیسم نیستند، یکی از ارکان رژیم غذایی مدرن هستند. نویسندگان این مقاله مجذوب ایده غذاهای بدون کالری شده‌اند که معتقدند می‌توان با افزایش حجم و جرم رضایت‌بخش غذا بدون افزایش کالری به آن دست یافت و افزودنی مد نظر آن‌ها، پلی‌تترافلوئورواتیلن (PTFE) است که بیشتر با نام تفلون شناخته می‌شود. این همان ماده‌ای است که در ظروف نچسب استفاده می‌شود. آن‌ها اصرار دارند که تفلون بی‌اثر، مقاوم در برابر حرارت، غیرقابل نفوذ در برابر اسید معده، بی‌مزه و مقرون‌به‌صرفه است و به این خاطر که به شکل پودر است، به راحتی با غذا مخلوط می‌شود. لازم به ذکر است که نسبت تفلون به غذا، یک به سه توصیه شده است.

اگرچه افراد نرمال حاضر نیستند با غذایشان تفلون مخلوط کنند، اما محققان با استناد به تمام مطالعات علمی و آزمایش‌های انجام شده می‌گویند تفلون ایمنی است و کاربردهای فراوانی دارد. میله‌های همزن با روکش تفلون که در آزمایشگاه‌ها استفاده می‌شوند، پوشش‌های روی دستگاه‌های پزشکی مانند کاتترهای مثانه و ایمپلنت‌های زنان، و همچنین کاتترهای مورد استفاده برای لقاح آزمایشگاهی همگی از تفلون هستند؛ همچنین گفته شده است که تفلون بر تحرک یا بقای اسپرم تأثیر نمی‌گذارد. 

فیزیک

چرا سس پاستا گلوله گلوله می‌شود؟

محققان: جاکومو بارتولوچی، دانیل ماریا بوسیلو، ماتئو کیارکی، آلبرتو کورتیچلی، ایوان دی ترلیزی، فابریزیو اولدما، داویده روینیاس و وینچنزو ماریا اسکیمنتی

«پاستا کاچو اِ پپه» (Pasta alla cacio e pepe) یک غذای ساده است که در آن فقط پاستای تانارلی، پنیر پکورینو و فلفل استفاده می‌شود. اما سادگی آن فریبنده است. این غذا بدنام است زیرا سس آن به راحتی می‌تواند گلوله‌های ناخوشایندی با بافتی شبیه به موزارلای رشته‌ای تشکیل دهد به جای اینکه صاف و خامه‌ای باشد. فیزیکدانان ایتالیایی با یک دستور پخت بی‌نقص بر اساس آزمایش‌های علمی فراوان خود به کمک آمدند. ترفند آن‌ها استفاده از نشاسته ذرت برای سس پنیر و فلفل به جای تکیه بر هر مقدار نشاسته‌ای بود که هنگام پخت پاستا به آب جوش نفوذ می‌کند.

ادامه این مطلب را در «با برندگان جایزه ایگ نوبل ۲۰۲۵ آشنا شوید»، بخوانید.

۵۸۳۲۳

به گزارش خبرآنلاین، به نقل از زومیت، تعدادی از گزارش‌های ادعا می‌کردند که ظرفیت باتری گلکسی S۲۶ اولترا مانند نسل قبل خواهد بود، اما ظاهراً اینگونه نیست.

براساس اطلاعات فاش‌شده در ویبو، احتمالاً ظرفیت باتری گلکسی اس ۲۶ اولترا پس از سال‌ها بیشتر می‌شود و به ۵۲۰۰ میلی‌آمپرساعت می‌رسد. ارتقا ۲۰۰ میلی‌آمپرساعتی ظرفیت، چندان قابل‌توجه نیست، ولی باعث می‌شود تا سامسونگ بعد از سال‌ها باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی را برای پرچم‌دارهای خود کنار بگذارد.

گوشی سامسونگ مدل گلکسی S۲۶ اولترا چند ماه پیش با باتری ۴۸۸۵ میلی‌آمپرساعتی (ظرفیت واقعی) در یک گواهی چینی ظاهر شده بود که به‌معنای همان ظرفیت تبلیغاتی ۵۰۰۰ میلی‌آمپرساعتی است.

هنوز هیچ‌کدام از شایعات مربوط به باتری پرچمدار ۲۰۲۶ سامسونگ به‌صورت رسمی تأیید نشده‌اند و مشخص نیست که ظرفیت باتری دقیقاً چقدر خواهد بود.

تعدادی از افشاگران می‌گویند گلکسی S۲۶ اولترا از شارژ سیمی ۶۰ واتی و بی‌سیم ۲۵ واتی پشتیبانی خواهد کرد؛ البته این اطلاعات هم تأیید نشده‌اند.

۵۸۵۸

به گزارش خبرآنلاین، به نقل از زومیت، دانشمندان سرانجام یکی از بزرگ‌ترین معماهای زیست‌شناسی را حل کردند: کبوترها و بسیاری از حیوانات دیگر چگونه مسیر خود را در مهاجرت‌های طولانی پیدا می‌کنند؟ پژوهشی جدید، شواهد محکمی ارائه می‌دهد که این پرندگان با استفاده از جریان‌های الکتریکی بسیار ضعیف در گوش داخلی خود، میدان مغناطیسی زمین را حس می‌کنند و از آن به‌عنوان قطب‌نمای طبیعی بهره می‌برند.

به‌گزارش ساینس، این کشف شگفت‌انگیز فرضیه‌ای قدیمی را که در سال ۱۸۸۲ توسط کامی ویگیه، جانورشناس مطرح شده بود، پس از نزدیک به یک‌ونیم قرن فراموشی، دوباره زنده می‌کند. ویگیه در زمان خود حدس زده بود که گوش داخلی مهره‌داران می‌تواند مانند یک مدار الکتریکی عمل کند و جهت میدان مغناطیسی را تشخیص دهد؛ ایده‌ای که اکنون به نظر می‌رسد به حقیقت نزدیک بوده است.

اریک وارانت، عصب‌زیست‌شناس دانشگاه لوند، اهمیت کشف را این‌گونه توصیف می‌کند: «جام مقدس زیست‌شناسی حسی، فهمیدن سازوکار حس مغناطیسی است. این پژوهش شواهدی برای یک شیوه جدید مغناطیس‌یابی ارائه می‌کند و مسیر عصبی آن را در مغز نشان می‌دهد.»

توانایی حس‌کردن میدان مغناطیسی زمین که «مغناطیس‌یابی» نامیده می‌شود، به طیف وسیعی از جانوران از پرندگان و حشرات گرفته تا لاک‌پشت‌ها کمک می‌کند تا در مهاجرت‌ها و یافتن غذا جهت‌یابی کنند. تا پیش از این، دو سازوکار اصلی برای توضیح این پدیده وجود داشت، اما هیچ‌کدام نتوانسته بودند تمام مشاهدات را توضیح دهند:

اولی، پروتئین‌های حساس به نور به نام «کریپتوکروم» در چشم که نوعی تصویر بصری از میدان مغناطیسی ایجاد می‌کنند. دومی، بلورهای غنی از آهن به نام «مگنتیت» که در برابر میدان مغناطیسی واکنش نشان می‌دهند.

تیم پژوهشی به سرپرستی دیوید کیز از دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ، پس از آنکه مقاله‌ی فراموش‌شده‌ی ویگیه را پیدا کردند، تصمیم گرفتند گوش داخلی کبوترها را بررسی کنند. آن‌ها ۱۳ کبوتر را در معرض میدان‌های مغناطیسی کنترل‌شده قرار دادند و سپس با روش‌های پیشرفته تصویربرداری، فعالیت مغز آن‌ها را تحلیل کردند. برای اطمینان از اینکه حس بینایی نقشی در این فرآیند ندارد، آزمایش مشابهی را با ۱۴ کبوتر دیگر در تاریکی مطلق تکرار کردند.

نتایج خیره‌کننده بود: تحلیل‌ها نشان داد که میدان مغناطیسی، بخش‌هایی از مغز را فعال می‌کند که مستقیم از گوش داخلی سیگنال دریافت می‌کنند. این سیگنال‌ها از هسته دهلیزی (مرکز پردازش اطلاعات تعادل) به مزوپالیوم (مرکز یکپارچه‌سازی اطلاعات حسی) و سپس به هیپوکامپ (ناحیه‌ی کلیدی برای جهت‌یابی فضایی) ارسال می‌شد. بررسی دقیق‌تر سلول‌های گوش داخلی نیز نشان داد که نوع خاصی از سلول‌های مویی در مجراهای نیم‌دایره‌ای، به تعداد زیادی کانال یونی حساس به ولتاژ مجهز هستند که ابزاری ایده‌آل برای تبدیل القای الکترومغناطیسی به سیگنال عصبی است.

کشف تازه نه تنها سازوکار سوم و قدرتمندی برای مغناطیس‌یابی معرفی می‌کند، بلکه مسیر عصبی دقیق آن از گوش تا مراکز عالی مغز را نیز برای نخستین بار به تصویر می‌کشد. گام بعدی دانشمندان این است که دریابند مغز چگونه این سیگنال‌های الکتریکی خام را به نقشه‌ای کاربردی برای جهت‌یابی تبدیل می‌کند.

بی‌شک، کامی ویگیه نیز از شنیدن اینکه فرضیه‌ی ۱۴۳ ساله‌اش امروز به سنگ‌بنای درک جدیدی از دنیای حیوانات تبدیل شده است، بسیار خوشحال می‌شد.

۵۸۵۸

به گزارش خبرآنلاین، موشک غول‌پیکر نیوگلن از شرکت بلو ارجین تقریباً ۱۰ روز پیش نخستین فرود موفق خود را پشت سر گذاشت؛ رویدادی که نه‌تنها نقطه عطفی برای این موشک تازه‌وارد به عرصه پرتابگرهای چندبارمصرف به شمار می‌آید، بلکه به‌دلیل ظاهر غیرمنتظره‌اش نیز بحث‌برانگیز شد.

به نقل از زومیت، برخلاف تصور عمومی از موشک‌هایی که پس از بازگشت از دل آتش و فشار جو زمین معمولاً با بدنه‌ای سوخته، تیره و لکه‌دار دیده می‌شوند، نیوگلن پس از فرود تقریباً بدون آسیب و با بدنه‌ای تمیز و براق خودنمایی کرد؛ ظاهری که بیش از خود فرود، توجه کاربران شبکه‌های اجتماعی و ناظران صنعت فضایی را به خود جلب کرد و پرسش‌هایی درباره دلیل این پاکیزگی غیرمنتظره برانگیخت.

نخستین فرود نیوگلن ۱۳ نوامبر و هم‌زمان با پرتاب دو کاوشگر مریخی ناسا با نام ESCAPADE از ساحل فضایی فلوریدا رخ داد. مرحله اول نیوگلن حدود ۹ دقیقه پس از پرتاب به زمین بازگشت و روی کشتی بدون‌سرنشین جکلین در اقیانوس اطلس فرود آمد.

تصاویر منتشرشده نشان می‌داد بوستر نیوگلن با رنگ‌های سفید، طلایی و آبی خود زیر نور آفتاب همچنان براق و دست‌نخورده باقی مانده است؛ نمایشی کاملاً متفاوت از آنچه معمولاً از فرود موشک‌ها انتظار می‌رود. درمقابل، بوسترهای فالکون ۹ اسپیس ایکس پس از فرود اغلب با لایه‌ای سیاه و دوده‌آلود دیده می‌شوند؛ وضعیتی که برای مهندسان و علاقه‌مندان به نوعی «نشان افتخار» و یادآور سختی مأموریت‌های پرتاب به شمار می‌آید.

تفاوت اصلی میان ظاهر یک بوستر فرودآمده فالکون ۹ و بوستر نیوگلن به نوع سوخت آنها برمی‌گردد. موتورهای مرلین اسپیس ایکس که هر دو مرحله‌ی فالکون ۹ و فالکون هوی را به پرواز درمی‌آورند، با اکسیژن مایع و RP-1 کار می‌کنند که نوعی کروزین (نفت سفید) مخصوص موشک است. سوخت کروزین هنگام سوختن دوده تولید می‌کند و همین باعث می‌شود بوسترهای فالکون هنگام بازگشت، از میان ابرهایی از دوده که خود ایجاد کرده‌اند، عبور کنند و بدنه‌شان سیاه شود.

اما موتورهای BE-4 در مرحله اول نیوگلن از ترکیب اکسیژن مایع و متان مایع استفاده می‌کنند (سوختی که متالوکس نامیده می‌شود). متان هنگام احتراق تقریباً دوده‌ای تولید نمی‌کند؛ به همین دلیل نیوگلن پس از فرود، ظاهری پاکیزه و براق داشت. مرحله فوقانی نیوگلن نیز مجهز به دو موتور BE-3U است که با اکسیژن مایع و هیدروژن مایع کار می‌کنند.

در همین حال، اسپیس ایکس نیز موتور متالوکس مخصوص خود را ساخته است: پیشرانه‌ی رپتور که نیروی محرکه‌ی استارشیپ، موشک غول‌پیکر نسل بعدی این شرکت را تأمین می‌کند.

استارشیپ با هدف کمک به سکونت انسان در مریخ ساخته شده و استفاده از متان برای چنین مأموریتی منطقی است؛ زیرا امکان تولید این سوخت از عناصر موجود در جو مریخ وجود دارد. ایلان ماسک، بنیان‌گذار اسپیس ایکس، این توانایی را برای سفرهای برگشت‌پذیر میان سیارات کلیدی می‌داند.

بوستر نیوگلن اکنون به پایگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال و محل پرتاب ۳۶ بازگردانده شده و مهندسان شرکت قرار است آن را از نزدیک بررسی و برای پرتاب بعدی آماده کنند. هدف بلو ارجین این است که این بوستر بارها مورد استفاده قرار گیرد.

۵۸۵۸

امیرمسعود عابدین: کریستیانو رونالدو تقریبا به هر چیز لوکسی که بخواهید دسترسی دارد؛ خانه‌هایی در چند کشور، یک هواپیمای شخصی و مهم‌تر از همه، گنجینه‌ای از خودروهای میلیون‌ دلاری که هر کلکسیونر جدی حاضر است برای به‌ دست‌ آوردن یکی از آن‌ها سال‌ها تلاش کند. اما برخلاف تصور عمومی، این ستاره فوتبال نه تنها شیفته رانندگی با این خودروها نیست، بلکه آن‌ها را عملا کنار گذاشته است!

این نگاه سرد و حسابگرانه به چیزی که بسیاری آن را «عشق» می‌دانند، در سال‌های اخیر بحث زیادی به دنبال داشته است؛ به‌خصوص وقتی که رونالدو در گفت‌وگویی با پیرس مورگان، از فلسفه عجیب خود در قبال این ناوگان گران‌قیمت پرده برداشت.

وقتی ابرخودرو تبدیل به قاب هنری می‌شود

رونالدو در مصاحبه‌اش جمله‌ای گفت که بسیاری از هواداران خودرو هنوز با آن کنار نیامده‌اند: «سه هفته پیش یک ماشین خریدم. این خودرو برای کلکسیون است. مثل این است که یک قاب بخری؛ قرار نیست با آن رانندگی کنم.»

این نگاه، دنیای او را از دنیای یک علاقه‌مند واقعی جدا می‌کند. برای بسیاری، یک پورشه توربو S یا یک فراری GTO چیزی است که باید رانده و حس شود. اما برای رونالدو، خودروها بیشتر شبیه دارایی‌هایی هستند که باید سالم و بدون کیلومتر اضافه محفوظ بمانند. او حتی در جایی گفت که نمی‌داند دقیقا چند خودرو دارد؛ «حدود ۴۰ تا یا شاید بیشتر». وقتی به مادرید برگشته، حتی زحمت نکشیده که ببیند آن‌ها هنوز سر جایشان هستند یا نه.

به نظر می‌رسد که بخشی از بی‌تفاوتی او از همین‌جا می‌آید: وقتی ثروت از حدی بگذرد، حتی گران‌ترین چیزها هم می‌توانند به سادگی از اولویت ذهن کنار گذاشته شوند.

کاربرد عجیب خودروها برای رونالدو

اگر لیستی از خودروهای رونالدو تهیه کنیم، شبیه گنجینه‌ای از کمیاب‌ترین و هیجان‌انگیزترین ماشین‌های عصر مدرن می‌شود، اما تقریبا هیچ‌کدامشان حرکت نمی‌کنند.

پورشه ۹۱۱ توربو S که بسیاری آن را کامل‌ترین خودروی اسپرت جهان می‌دانند، برای رانندگی ساخته شده، نه محبوس شدن در گاراژ. اما در مجموعه رونالدو، حکم سرمایه را دارد. رولزرویس کالینان برای زندگی روزمره طراحی شده؛ ولی نسخه سفید درخشان رونالدو، بیشتر در پس‌زمینه عکس‌های خانوادگی دیده می‌شود تا خیابان.

بوگاتی شیرون، با ۱۴۷۹ اسب بخار و شتابی که قوانین فیزیک را زیر سؤال می‌برد، برای تجربه ساخته شده؛ اما در گاراژ CR۷، بیشتر شبیه یک شیء در موزه‌ است.

برابوس G۶۵ با موتور V۱۲ و ۹۰۰ اسب بخار، ماشینی نیست که بتوان با آرامش از کنارش گذشت؛ اما ظاهرا رونالدو این کار را بدون تردید انجام می‌دهد.

مک‌لارن سنا که تنها ۷۵ دستگاه از آن در جهان موجود است، برای پیست و آدرنالین ساخته شده؛ اما در گاراژ رونالدو، بیشتر یک تابلوی هنری است.

فراری ۵۹۹GTO، فراری ۱۲ سیلندر افسانه‌ای که قیمتش هر سال بالاتر می‌رود، در نظر رونالدو نه یک غرش V۱۲، بلکه یک دارایی قابل نقد شدن است.

و البته فراری مونزا SP۱، یک موشک تک‌سرنشین ۱٫۶ میلیون دلاری که نیاز به کلاه ایمنی دارد؛ به‌ندرت حتی نور روز را می‌بیند.

در سمت دیگر طیف، شورلت کامارو ZL۱ دنده‌دستی قرار دارد؛ ماشینی که بسیاری از جوان‌های عاشق خودرو آرزو دارند یک بار هم آن را برانند. اما رونالدو شاید حتی یادش هم نیفتد که یکی از آن‌ها را دارد.  

کلکسیونر یا سرمایه‌گذار؟  

رونالدو در بخشی از مصاحبه‌اش گفت: «برای من، خودروها دیگر یک اشتیاق نیستند.» همین جمله به‌تنهایی می‌تواند کل داستان را توضیح دهد.

برای او، خودروها مانند NFT یا میم‌کوین هستند؛ دارایی‌هایی لوکس که ارزششان ممکن است بالا برود. اما برای هواداران واقعی خودرو، این نگاه چیزی بین غم و شوخی است؛ اینکه یکی از هیجان‌انگیزترین گاراژهای جهان تنها برای حفظ ارزش وجود داشته باشد، نه برای لذت.

شاید همین‌جا تضادی شکل می‌گیرد؛ رونالدو یکی از بزرگ‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ است، اما وقتی پای خودرو می‌رسد، بیشتر شبیه یک سرمایه‌گذار بی‌احساس رفتار می‌کند تا عاشق سرعت.

منبع: hotcars

۵۸۳۲۲